Dag 19

Toledo - Segovia

Onze reis door Spanje zit er bijna op want op dag 19 verkasten we naar ons laatste logeeradres. De laatste 2 nachten zullen we overnachten in Segovia op een 90tal kilometer van Madrid. Deze stad was aanvankelijk gepland in het begin van onze vakantie maar het slechtere weer toen in die regio deed onze plannen toen veranderen. 

We verlieten Toledo nadat we eerst nog naar een plekje reden waar we een mooi uitzicht hadden op de stad vanaf de andere kant van de rivier de Taag. 

 

De gps werd daarna ingesteld op San Lorenzo de el escorial,een stad waar een bekend paleis op een heuvel staat dat je al van ver ziet staan. 

We zijn er niet binnen geweest maar hebben wat rondgewandeld omdat je soms keuzes moet maken en ons dit niet erg interesseerde. We merkten op dat er een school in is gevestigd door de vele kinderen die er rond speelden. In 1 lokaal stonden de ramen open en konden we binnenkijken. Zo zagen we de kinderen in de eetzaal allemaal apart zitten eten afgeschermd tussen plexiwanden. Erg gezellig zag het er zeker niet uit maar dat wil zeggen dat de schrik voor corona er nog heel duidelijk in zit bij de Spanjaarden. Trouwens de kinderen dragen hier hun mondkapjes heel gedisciplineerd. 

 

Onze 2de stop op weg naar Segovia was de vallei van de gevallene/ valle de los caídos. Dit is een enorm monument ter ere van de slachtoffers van de burgeroorlog waaraan men begon te bouwen in 1941 en dat werd afgewerkt in 1959. 

Het is een groot kruis van 150 meter hoog en staat op een rots zodat het goed zichtbaar is in de buurt. In die rots is een kerk uitgehouwen van wel 260 meter lang en 22 meter breed. Het is een erg controversiële plaats door de omstandigheden waarin het gebouwd is door de krijgsgevangenen en het groot aantal doden tijdens de bouw ervan. Het is ook een plaats waar er massagraven zijn maar waar het het meeste bekend om is ,is het graf van Franco. De Spaanse dictator lag hier bijna 45 jaar begraven achter het altaar maar in 2019 hebben ze hem opgegraven en verplaatst naar een familiegraf in de buurt van Madrid.  Men kan nog steeds zien waar hij lag want de marmeren tegels die het graf vervangen blinken nog heel hard. We vroegen ons af wie er nu op zo een zot idee komt om zo een gigantisch bouwwerk te laten maken dat zoveel doden heeft gemaakt. Daarvoor kan je toch alleen maar een  persoon met grootheidswaanzin zijn. 

 

Met erg gemengde gevoelens reden we verder naar Segovia. Het hotel was snel gevonden en nadat er werd ingecheckt wandelden we naar het centrum. De weg ernaartoe was gemakkelijk te vinden want we moesten gewoon de aquaduct volgen,het bouwwerk waar de stad bekend om staat. 

 

Dat we hier op een redelijke hoogte zitten merkten we aan de kleding van de mensen want de meesten hadden een jas aan voor de sterk afkoelende avond. Wat een verschil met de zwoele avonden van Sevilla en Córdoba. De kilte houdt de Spanjaarden nochtans niet binnen want ook hier werd er druk geflaneerd en gegeten op de talloze terrasjes van deze gezellige stad.